علائم و نشانه های پارکینسون

علائم و نشانه های پارکینسون : پارکینسون یا فلج لرزان ، پس از آلزایمر دومین بیماری مهم جهان می باشد. این بیماری، به معنای مرگ و اختلال عملکرد سلول های عصبی یا نورون‌ ها می باشد. نوعی اختلال پیش رونده سیستم عصبی مرکزی است و روی سلول های عصبی مغز تولید کننده دوپامین تاثیر می گذارد.

بیماری پارکینسون بر سلول‌های مغز که تولید کننده‌ی دوپامین هستند تاثیر می‌گذارد و باعث مرگ آن‌ها می‌شود و به همین دلیل سطح دوپامین در مغز کاهش می‌یابد. علت این بیماری تاکنون مشخص نشده است اما محققین بر این باورند که عوامل ژنتیکی و محیط در ابتلا به این بیماری نقش دارند.

هم مردان و هم زنان ممکن است به بیماری پارکینسون مبتلا شوند. با این حال، این بیماری حدود ۵۰ درصد در مردان شایع‌تر است.

بیماری پارکینسون،یک اختلال مزمن ،طولانی مدت و پیشرونده است. علایم بیماری از هر فردی به فرد دیگر کاملا متفاوت است و می توان پارکینسون را به کمک تیم توانبخشی(فیزیوتراپیست-ارگوتراپیست)و نورولوژیست خبره یک زندگی با کیفیت را برای بیمار طراحی کرد.در ادامه به بررسی علائم و نشانه های پارکینسون می پردازیم تا انتهای مقاله با کلینیک فیزیوتراپی فانتوم زنجان همراه باشید.

علائم و نشانه های پارکینسون:

در مراحل اولیه بیماری پارکینسون ، هیچ علائمی در حالات صورت شما پدیدار نمی شود. گاهی بازوهای شما در هنگام راه رفتن ، تلوتلو می خورد و صحبت کردن شما نیز گاهی یکنواخت یا بریده بریده می شود. لازم به ذکر است که با پیشرفت موقعیت در طول زمان ، علائم و نشانه های پارکینسون بدتر می شود،که منجر به علائم زیر می شود:

1-کند شدن حرکت:

برای مثال، راه رفتن و یا بلند شدن از روی یک صندلی می توانند دشوارتر شوند. هنگامی که این علامت برای اولین بار ظاهر می شود، ممکن است فرد به اشتباه فکر کند که فقط “پیر شده است”. تشخیص بیماری پارکینسون بدون ظهور علائم دیگر آن ممکن نیست. با مرور زمان، فرد دچار یک الگوی حرکتی می شود که در آن با حالت موج گونه و بی قرار راه رفته و شروع، پایان و یا تغییر جهت در طول راه رفتن برای او دشوار خواهد شد.

2-خشکی و سفتی اندامها:

 عضلات فرد ممکن است بی قرار شوند. همچنین به هنگام راه رفتن، دست های شما به مقدار طبیعی جلو و عقب نخواهند رفت.

3-لرزیدن:

این علامت بسیار شایع است ولی در همه ی موارد رخ نخواهد داد. این عامل معمولا انگشتان و کل دست را تحت تاثیر قرار می دهد ولی می تواند در دیگر نقاط بدن نیز ظاهر شود و به هنگام استراحت فرد، راحت تر می توان آن را تشخیص داد. این علامت بیماری می تواند به هنگام احساساتی یا مضطرب شدن فرد، تشدید شده و به هنگام انجام برخی از کار ها مانند برداشتن یک جسم، کاهش یابد.

4-اختلال در راه رفتن و تعادل وضعیتی:

تعادل وضعیی ممکن است در پارکینسون باشد یا نباشد و جزئ علایم اصلی نیست.

علائم دیگر ممکن است شامل افسردگی و سایر تغییرات خلقی، اختلال در بلع، جویدن و صحبت کردن؛ مشکلات ادراری یا یبوست؛ مشکلات پوستی و اختلالات خواب باشد.

علائم پارکینسون و سرعت پیشرفت بیماری در بین افراد متفاوت است. گاهی اوقات افراد علائم اولیه پارکینسون را به عنوان نشانه‌های پیریِ طبیعی، نادیده می‌گیرند.

اگر برنامه ای برای کنترل این علائم وجود نداشته باشد با گذشت زمان و به تدریج علایم بدتر خواهند شد.

عوارض بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون یک بیماری مزمن و پیشرونده است که بر اثر تخریب سلول‌های عصبی مغزی ایجاد می‌شود. این بیماری عوارض مختلفی بر روی بدن انسان ایجاد می‌کند که می‌تواند به طور مستقیم یا غیرمستقیم منجر به مشکلات جدی در زندگی روزمره فرد شود. یکی از اصلی‌ترین عوارض بیماری پارکینسون، لرزش است که معمولاً در دست‌ها، پاها، چانه و صورت ظاهر می‌شود. این لرزش ممکن است برای فرد در انجام فعالیت‌های روزمره مانند نوشتن، تنه کردن و حتی خوردن مشکل‌ساز شود.

علاوه بر لرزش، بیماری پارکینسون می‌تواند باعث مشکلات حرکتی دیگری نیز شود. این مشکلات شامل استفاده غیرمعمول از عضلات، کم‌حرکتی، مشکل در تعادل و نیز مشکلات در راه رفتن می‌شود. عوارض دیگری مانند افسردگی، اضطراب، مشکلات خواب و مشکلات هضمی نیز به‌طور معمول در بیماران پارکینسون دیده می‌شود. این عوارض می‌توانند زندگی روزمره فرد را به شدت تحت تاثیر قرار دهند و باعث ایجاد مشکلات جدی در کیفیت زندگی او شوند.

با توجه به عوارض جدی بیماری پارکینسون، مداخله و درمان مناسب این بیماری بسیار حیاتی است. درمان‌های مختلفی از جمله داروها، فیزیوتراپی، درمان‌های روان‌شناختی و حتی جراحی می‌توانند به بهبود علائم بیماری و کاهش عوارض آن کمک کنند. همچنین، حمایت از خانواده و افراد محیط بیمار نیز می‌تواند در مدیریت و کنترل بهتر عوارض بیماری پارکینسون موثر باشد.

پیشگیری از بیماری پارکینسون

از آنجا که علت پارکینسون ناشناخته است راههای اثبات شده برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری نیز یک رمز و راز باقی مانده است.

برخی تحقیقات نشان داده اند که ورزش منظم هوازی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش دهد.

برخی تحقیقات دیگر نشان داده اند که افرادی که نوشیدنی های حاوی کافئین می نوشند ( قهوه، چای و کولا ) نسبت به افرادی که آن را نمی نوشند،  کمتر به بیماری پارکینسون مبتلا می شوند.  با این حال هنوز مشخص نیست که آیا کافئین در واقع از ابتلا به پارکینسون جلوگیری می کند یا به طریقی دیگر با این مسئله مرتبط است. در حال حاضر شواهد و مدارک کافی برای توصیه به نوشیدن نوشیدنی های کافئین دار برای محافظت در برابر پارکینسون وجود ندارد.  نوشیدن چای سبز نیز با کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون همراه است.

تشخیص بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی مزمن است که بیشتر در افراد بالای ۶۰ سالگی اتفاق می افتد. این بیماری به دلیل مشکلات در حرکت و کنترل عضلات شناخته می شود. علائم شایع این بیماری شامل لرزش، سفتی عضلات، کاهش حرکت و مشکلات تعادل است. علائم دیگر ممکن است شامل افت توانایی حرکت، مشکلات در صحبت کردن و حتی افت حافظه باشد.
تشخیص بیماری پارکینسون معمولاً توسط یک تخصصی نورولوژیست صورت می گیرد. در طول تشخیص، پزشک ممکن است از تاریخچه پزشکی فرد، امتحانات جسمی و عصبی، و آزمایش های تصویربرداری مغزی استفاده کند. آزمایش های خونی و ایجاد نشانگرهای مولکولی نیز ممکن است برای اثبات تشخیص استفاده شود. این بیماری ممکن است با بیماری های دیگر مانند فشار خون بالا و افسردگی اشتباه شود، بنابراین تشخیص دقیق و صحیح بسیار مهم است.

درمان بیماری پارکینسون معمولاً شامل داروها و درمان های فیزیکی می شود. داروها معمولاً برای کنترل علائم مانند لرزش و سفتی عضلات استفاده می شوند. همچنین، فیزیوتراپی و تمرینات توانبخشی می توانند به افراد کمک کنند تا مشکلات حرکتی خود را کنترل کنند. در موارد شدیدتر، جراحی ممکن است به عنوان یک گزینه در نظر گرفته شود. علاوه بر این، پشتیبانی روانی و اجتماعی نیز می تواند به افراد و خانواده های آنها در مواجهه با این بیماری مهم باشد. به طور کلی، یک تیم چند تخصصی می تواند به افراد مبتلا به بیماری پارکینسون کمک کند تا بهترین مراقبت ها را دریافت کنند و بهبود یابند.

درمان بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون یک بیماری مزمن و پیشرونده است که عوارض آن شامل لرزش، سفتی عضلات، کاهش حرکت و مشکلات تعادل و هماهنگی است. این بیماری به دلیل مرگ سلول‌های عصبی در مغز استخوانی ایجاد می‌شود که منجر به کاهش مقدار دوپامین می‌شود. این سلول‌های عصبی مربوط به ترکیبات شیمیایی در مغز هستند که در کنترل حرکت و هماهنگی عضلات نقش دارند. علائم این بیماری ممکن است از افراد به افراد متفاوت باشد. افراد مبتلا به بیماری پارکینسون ممکن است با عوارض مختلفی مانند لرزش دست، سفتی عضلات، کاهش حرکت، مشکلات تعادل و هماهنگی و مشکلات در حرکت‌های روزمره روبرو شوند.

برای درمان بیماری پارکینسون از روش‌های مختلفی استفاده می‌شود. یکی از روش‌های عمده درمان این بیماری، مصرف داروهایی است که به منظور تقویت سلول‌های عصبی و افزایش سطح دوپامین در مغز مورد استفاده قرار می‌گیرند. همچنین درمان‌های فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی نیز برای کمک به افزایش حرکت و افزایش تعادل و هماهنگی عضلات مورد استفاده قرار می‌گیرند. همچنین از روش‌های جراحی نیز برای درمان بیماری پارکینسون استفاده می‌شود، و در برخی موارد عمل جراحی مغز نیز انجام می‌شود. به طور کلی، درمان بیماری پارکینسون نیازمند ترکیبی از روش‌های دارویی، فیزیوتراپی و درمان‌های جراحی است که بتواند عوارض و نشانه‌های بیماری را کاهش دهد و کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری را بهبود بخشد.