کاردرمانی در MS : هدف از توانبخشی در بیماری ام اس بهبود و یا حفظ عملکرد بیماران است. متخصصان توانبخشی از زمان تشخیص این بیماری به بعد، برای ارتقا سطح سلامت و شرایط عمومی، کاهش خستگی، کمک به سلامتی بیماران و دستیابی به بهترین عملکرد آن‌ها در خانه و محل کار، از شیوه‌های آموزشی و روش‌های مختلف درمانی که بدین منظور طراحی شده‌اند استفاده می‌کنند. اگر علائم بیماری در فعالیت‌های روزمره بیمار اختلالی ایجاد کنند، توان بخشی قادر است مشکلات مربوط به تحرک، لباس پوشیدن و مراقبت‌های شخصی، وظایف و عملکرد فرد در خانه و محل کار و سلامت عمومی او را برطرف می‌کند. همچنین مشکلات گفتاری و بلع و مشکلات مربوط به تفکر و حافظه را نیز بررسی و درمان نماید.در ادامه به بررسی دیدگاه بیماران درباره کاردرمانی در MS می پردازیم تا انتهای مقاله با کلینیک فیزیوتراپی فانتوم همراه باشید.
کاردرمانی در MS
کاردرمانگر (OT) به نحوه گذراندن وقت و نحوه عملکرد افراد در فعالیت‌های زندگی روزمره توجه دارد. متخصص کاردرمانی بیشتر با اندام فوقانی، مهارت‌های حرکتی خوب و هماهنگی چشم و دست کار می‌کند.
برای ایجاد قدرت، چندین نوع دستگاه تقویت کننده دست برای گرفتن و فشردن در دسترس است. خمیر پاتی برای نورد، گرفتن و تمرین برش استفاده می‌شود.
کاردرمانگر می‌تواند در صورت نیاز فرد به نوشتن (به دلیل ضعف یا لرزش) به او کمک کند یا از آتل برای انقباض انگشت و دست استفاده کند. کاردرمانگر همچنین برای کسانی که نیاز به پشتیبانی بیشتری دارند، بریس‌های طبی توصیه می‌کند. سایر دستگاه‌ها مورد استفاده کاردرمانی در MS برای کمک به استفاده از صفحه کلید کامپیوتر در دسترس هستند.
کاردرمانی یک مرکز توانبخشی جالب توجه است. این ممکن است شامل آشپزخانه های کار، اتاق‌های لباسشویی و حمام دقیقاً مانند خانه شخصی برای یادگیری و تمرین انجام تکنیک‌های کارهای روزمره باشد.
تمرین انجام کارهای روزمره:
درمانگر با افراد، برای تمرین کارهای منظم خانه مانند شستن ظرف‌ها، لباسشویی، خشک کردن و تا زدن لباس و تهیه یک وعده غذایی کار می‌کند.
علاوه بر این، حمام‌ها با صندلی‌های توالت مخصوص، صندلی‌های وان و دوش‌های رولینگ آماده می‌شوند تا به افراد کمک کنند تا نحوه انتقال از یک صندلی به جای دیگر را یاد بگیرند.
کاردرمانگر تکنیک‌هایی را به شما آموزش می‌دهد که به صرفه جویی در انرژی و ایمنی بیشتر کمک می‌کند. دستگاه‌های کمکی نیز اغلب مورد استفاده قرار می‌گیرند و این شامل اسفنج‌های دسته بلند برای شستشو است. وسایل کمکی که می‌تواند به شما در استفاده از دکمه‌ها، زیپ‌ها، پوشیدن جوراب و کفش کمک کند. بشقاب، فنجان و ظروف مخصوص نیز برای این بیماران طراحی شده است.
کاردرمانگر ممکن است با مداخله در محل کار نیز درگیر باشد. این می‌تواند شامل بازدید از دفتر کار یا محیط کار شخص برای ارزیابی ایمنی، راحتی و کارایی بهتر باشد. متخصص توصیه‌هایی برای بهبود این موارد می‌کند. مانند مرتب سازی مجدد مبلمان، جابجایی محل کار شخص در نزدیکی خروجی و سرویس بهداشتی و افزودن انواع مختلف تجهیزات تطبیقی. ممکن است پیشنهادهای دیگری برای کمک به علائم ام اس ارائه شود. اینها ممکن است شامل یک برنامه کاری انعطاف پذیر، استراحت طولانی‌تر برای استراحت و اطمینان از نگه‌داشتن محل کار در دمای مناسب باشد.
توانبخشی بینایی عملکردی (بخشی از کاردرمانی در MS)
توانبخشی بینایی عملکردی یکی از جنبه‌های مهم در کاردرمانی بیماران مبتلا به بیماری ام‌اس (Multiple Sclerosis) است. بیماری ام‌اس می‌تواند تأثیرات متعددی بر بینایی داشته باشد و مشکلات بینایی از جمله تاری دید، دوبینی و کاهش حساسیت رنگ را به همراه داشته باشد. در اینجا به برخی از جنبه‌های توانبخشی بینایی عملکردی در بیماران مبتلا به ام‌اس اشاره می‌شود:
- ارزیابی بینایی: اولین مرحله در توانبخشی، ارزیابی دقیق وضعیت بینایی بیمار است. این ارزیابی می‌تواند شامل تست‌های بینایی، بررسی تاریخچه پزشکی و شناسایی مشکلات خاص بیمار باشد.
- آموزش و آگاهی: بیماران باید درباره مشکلات بینایی خود آگاه شوند و روش‌های مدیریت آن‌ها را بیاموزند. این شامل شناخت الگوهای بینایی و یادگیری تکنیک‌های جایگزین برای کاهش تأثیرات مشکلات بینایی است.
- استفاده از وسایل کمک بینایی: معرفی و آموزش استفاده از وسایل و فناوری‌های کمک بینایی مانند عینک‌های ویژه، لوازم بزرگنمایی و نرم‌افزارهای بینایی می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند.
- تمرینات بینایی: تمرینات خاصی وجود دارد که می‌تواند به تقویت مهارت‌های بینایی کمک کند. این تمرینات می‌توانند شامل تمرینات حرکتی چشم، تمرینات تمرکز و تمرینات هماهنگی دست و چشم باشند.
- مدیریت محیط: ایجاد یک محیط ایمن و مناسب می‌تواند به بیماران کمک کند تا با مشکلات بینایی خود بهتر کنار بیایند. این شامل روشنایی مناسب، کاهش موانع و استفاده از کنتراست‌های مناسب در محیط است.
- پشتیبانی روانی: مشکلات بینایی می‌تواند تأثیرات روانی زیادی بر بیماران داشته باشد. مشاوره و حمایت روانی می‌تواند به بیماران در مدیریت احساسات و افزایش کیفیت زندگی کمک کند.
به طور کلی، توانبخشی بینایی عملکردی در بیماران مبتلا به ام‌اس یک فرآیند چندجانبه است که نیاز به همکاری نزدیک بین پزشکان، کاردرمانگران و بیماران دارد. هدف نهایی این است که به بیماران کمک شود تا با مشکلات بینایی خود بهتر کنار بیایند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.
فیزیوتراپی برای بیماران مبتلا به ام‌اس
فیزیوتراپی یکی از روش‌های مؤثر در مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری ام‌اس (مالتیپل اسکلروزیس) است. این بیماری سیستم عصبی مرکزی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند منجر به مشکلات حرکتی، ضعف عضلانی، خستگی و اختلالات تعادل شود. هدف اصلی فیزیوتراپی در بیماران مبتلا به ام‌اس، بهبود عملکرد حرکتی، افزایش توانایی‌های فیزیکی و کاهش علائم است.
روش‌های درمان فیزیوتراپی برای بیماران مبتلا به ام‌اس:
- تمرینات تقویتی: تقویت عضلات می‌تواند به بهبود قدرت و استقامت کمک کند. این تمرینات معمولاً تحت نظر یک فیزیوتراپیست انجام می‌شود.
- تمرینات کششی: کشش عضلات می‌تواند به کاهش سفتی و بهبود انعطاف‌پذیری کمک کند.
- آب‌درمانی: تمرینات در آب می‌تواند به کاهش فشار بر روی مفاصل و عضلات کمک کند و به بیماران احساس راحتی بیشتری بدهد.
- تحریک الکتریکی: در برخی موارد، تحریک الکتریکی می‌تواند به بهبود عملکرد عضلات و کاهش درد کمک کند.
- آموزش و مشاوره: فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند به بیماران در مورد مدیریت علائم، تنظیم فعالیت‌ها و استفاده از وسایل کمکی مشاوره دهند.
- مدیریت خستگی: یادگیری تکنیک‌های مدیریت خستگی و بهینه‌سازی انرژی می‌تواند به بیماران کمک کند تا در فعالیت‌های روزمره خود بهتر عمل کنند.
- تکنیک‌های تنفسی: بهبود تنفس و تکنیک‌های تنفسی ممکن است به بیماران در کاهش استرس و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.
نکات مهم:
- شخصی‌سازی برنامه درمانی: هر بیمار مبتلا به ام‌اس نیازهای خاص خود را دارد. برنامه‌های درمانی باید بر اساس وضعیت و نیازهای فردی هر بیمار طراحی شوند.
- نظارت مستمر: پیگیری و ارزیابی مداوم توسط فیزیوتراپیست برای بررسی پیشرفت و تنظیم برنامه درمانی ضروری است.
در نهایت، همکاری نزدیک با یک فیزیوتراپیست مجرب می‌تواند به بیماران مبتلا به ام‌اس کمک کند تا زندگی فعال‌تری داشته باشند و علائم خود را بهتر مدیریت کنند.
گفتاردرمانی در MS
گفتاردرمانی یکی از جنبه‌های مهم در مدیریت بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) است. بیماران مبتلا به MS ممکن است با مشکلات گفتاری و بلع مواجه شوند که ناشی از اختلالات عصبی و عضلانی است. گفتاردرمانی می‌تواند به این بیماران کمک کند تا توانایی‌های ارتباطی و بلع خود را بهبود بخشند.
اهداف گفتاردرمانی در MS:
- بهبود توانایی‌های گفتاری: تقویت عضلات گفتاری و بهبود وضوح صدا.
- توسعه مهارت‌های ارتباطی: کمک به بیماران برای بیان نیازها و احساسات خود به طور مؤثر.
- استفاده از وسایل کمکی: آموزش استفاده از ابزارها و تکنولوژی‌هایی که می‌توانند به بهبود ارتباط کمک کنند.
روش‌های درمانی:
- تمرینات گفتاری: شامل تمرینات تنفسی و تقویت عضلات گفتاری.
- آموزش بلع: تکنیک‌های خاصی برای بلع ایمن و مؤثر.
- استفاده از فناوری: معرفی اپلیکیشن‌ها و ابزارهای دیجیتال برای کمک به ارتباط.
- آموزش خانواده: ارائه اطلاعات و تکنیک‌هایی به اعضای خانواده برای حمایت از بیمار.
گفتاردرمانی می‌تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به MS را بهبود بخشد و به آن‌ها کمک کند تا ارتباط برقرار کنند و از استقلال بیشتری برخوردار شوند. همکاری بین متخصصین گفتاردرمانی، پزشکان و خانواده‌ها برای دستیابی به بهترین نتایج بسیار مهم است.
کلام آخر
بررسی شیوه‌های کاردرمانی در بیماران مبتلا به MS نشان می‌دهد که روش‌های فردمحور، مبتنی بر نیازهای خاص هر بیمار و با تأکید بر توانمندسازی و ارتقاء کیفیت زندگی، بیشترین تأثیر را دارند. بیماران تأکید دارند که ارتباط مؤثر با کاردرمانگران، استفاده از تکنیک‌های نوین و ایجاد برنامه‌های منظم تمرینی می‌تواند به بهبود وضعیت آن‌ها کمک کند. همچنین، بیمارانی که در فرآیند درمان خود مشارکت فعال دارند، احساس رضایت بیشتری از نتایج درمانی خود دارند. به طور کلی، توجه به نظرات و تجربیات بیماران در طراحی و اجرای برنامه‌های کاردرمانی می‌تواند به بهبود نتایج درمانی و افزایش کیفیت زندگی آن‌ها منجر شود.