انواع افتادگی لگن

افتادگی لگن یک مشکل مربوط به ساختار لگن است که به چند دسته تقسیم میشود.

انواع افتادگی لگن شامل موارد زیر می‌شود:

آنتریور لگن: در این نوع افتادگی، لگن به جلو متمایل میشود که این مشکل ممکن است باعث درد در منطقه لگن و کمر شود.

پوستریور لگن: در این حالت، لگن به سمت عقب متمایل میشو که این نوع افتادگی ممکن است باعث درد در منطقه لگن و کمر شود.

لاترال لگن: در این نوع افتادگی، لگن به یک یا دو طرف جانبی بدن فرو می‌رود که این مشکل ممکن است باعث درد و ناراحتی در منطقه لگن و حتی پاها شود.

علائم و نشانه‌های افتادگی لگن چیست؟

علائم و نشانه‌های این مشکل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

درد در منطقه لگن : این عارضه ممکن است باعث درد و ناراحتی در ناحیه لگن شود. این درد ممکن است تند و حاد یا مزمن و مزاجی باشد.
 درد در کمر: افتادگی لگن ممکن است باعث ناراحتی و درد در ناحیه کمر شود، زیرا لگن و کمر به طور مستقیم مرتبط هستند.
محدودیت در حرکت: این عارضه ممکن است باعث محدودیت در حرکت و انعطاف پذیری در منطقه لگن شود، که می‌تواند تأثیر منفی بر فعالیت‌های روزمره داشته باشد.
تغییر در نحوه راه رفتن: این مشکل ممکن است باعث تغییر در نحوه راه رفتن، مانند لنگ زدن یا تغییر در نحوه قدم گذاشتن شود.
تورم یا تغییر در شکل لگن: در برخی موارد، ممکن است باعث تورم یا تغییر در شکل ظاهری لگن شود.

علت افتادگی لگن چیست؟

 ضعف عضلات: ضعف عضلات حول لگن می‌تواند باعث افتادگی لگن شود. عواملی مانند نقص در تعادل عضلات، نداشتن تمرین و فعالیت بدنی، یا آسیب به عضلات می‌تواند این مشکل را تشدید کند.
 آسیب: آسیب به لگن یا مناطق اطراف آن می‌تواند باعث افتادگی لگن شود. مثلاً ضربه، تصادف، یا فعالیت‌های ورزشی شدید ممکن است موجب آسیب دیدگی لگن شوند.
 زندگی روزمره: عواملی مانند نشستن طولانی مدت، حمل وسایل سنگین، یا حتی استفاده نادرست از لوازم طبی و ورزشی می‌توانند به ایجاد مشکلاتی منجر شوند.

درمان افتادگی

درمان افتادگی لگن معمولاً شامل ترکیبی از روش‌های غیرجراحی و فیزیوتراپی است. برای درمان راه حل های مختلفی وجود دارد که در ادامه به آنها اشاره میکنیم.

درمان‌های مختلف ممکن  است شامل:

 تغییر در روش زندگی: اصلاح رفتارهای روزمره مانند نشستن درست، حمل و نقل صحیح، و استفاده از لوازم ورزشی مناسب می‌تواند به بهبود و پیشگیری از این مشکل کمک کند.

 داروها: در برخی موارد، ممکن است پزشک داروهای ضد التهاب یا داروهای تسکین‌دهنده درد تجویز کند.

 درمان‌های جایگزین:  ماساژ، آکوپانکچر، یا لیزرتراپی روش هایی هستند که میتوانند به کاهش درد و بهبود عملکرد لگن و تسکین درد های شما کمک کنند.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی یک روش موثر برای درمان افتادگی لگن است. برخی از روش‌های فیزیوتراپی برای درمان شامل تمرینات تقویتی عضلات لگن و شکم، تمرینات کنترل عضله و تمرینات تنفسی می‌باشند. هدف این تمرینات افزایش قدرت و استحکام عضلات لگن و شکم، بهبود عضلات نواحی لگن است. همچنین، فیزیوتراپی می‌تواند بهبود علائمی مانند درد، ناراحتی و عدم راحتی در منطقه لگن را فراهم کند.

ورزش

برای تقویت عضلات لگن و پیشگیری از افتادگی لگن، می‌توانید به تعدادی از ورزش‌های زیر روی آورد:
تمرینات تقویتی عضلات لگن: انجام تمریناتی مانند اسکات، پلانک و تمرینات وزنه‌ای برای تقویت عضلات لگن و پشتیبانی از آنها می‌تواند به پیشگیری کمک کند.
تمرینات کاردیو: انجام فعالیت‌های کاردیویی مانند دویدن، شنا، دوچرخه سواری و پیاده روی می‌تواند به افزایش قدرت و استقامت عضلات این ناحیه کمک کند.
یوگا: تمرینات یوگا می‌تواند به تقویت عضلات لگن و افزایش انعطاف پذیری آنها کمک کند.
تمرینات پیلاتس: تمرینات پیلاتس مانند تمرینات با توپ می‌تواند به تقویت عضلات لگن و افزایش استحکام آنها کمک کند.
ماساژ و استراحت: بعد از انجام تمرینات، ماساژ لگن و استفاده از روش‌های استراحت می‌تواند به تسکین درد و کاهش فشار بر روی عضلات کمک کند.

عوارض افتادگی لگن

از جمله عوارض این مشکل می‌توان به مشکلات فیزیکی و روانی متنوع اشاره کرد.

برخی از عوارض شایع عبارتند از:

• درد در منطقه لگن و کمر
• مشکل در حرکت و فعالیت‌های روزمره
• ناتوانی در کنترل مثانه و روده
• اختلالات جنسی
• افزایش خطر عفونت‌های مجاری ادراری
• افزایش خطر آسیب به استخوان‌ها و مفاصل

چه افرادی تحت تاثیر افتادگی لگن قرار می‌گیرند؟

افرادی که ممکن است تحت تاثیر این مشکل قرار بگیرند عبارتند از:

 زنان باردار: بارداری می‌تواند فشار زیادی بر روی لگن و عضلات آن ایجاد کند و باعث ایجاد این مشکل شود.
زنان پس از زایمان: زایمان طبیعی ممکن است باعث آسیب به عضلات و بافت‌های لگن شود که در نهایت منجر به این مشکل می‌شود.
 افرادی با سن بالا: با افزایش سن، عضلات و بافت‌های حمایتی لگن نیز ضعیف‌تر می‌شوند که می‌تواند به افتادگی لگن منجر شود. افرادی که فعالیت‌های فیزیکی سنگین یا تکراری انجام می‌دهند با وارد کردن فشار زیادی به لگن موجب آسیب دیدن آن میشوند.

افتادگی لگن یک مشکل شایع در بین افراد است، به ویژه در افرادی که دارای عوامل خطری مانند بارداری، زایمان طبیعی، سن بالا، چاقی یا فعالیت‌های فیزیکی سنگین هستند. اختلالات لگن می‌توانند در هر سنی اتفاق بیفتند، اما معمولاً در زنان بیشتر دیده می‌شوند. اطلاعات دقیق در مورد شیوع افتادگی لگن در جوامع مختلف ممکن است متغیر باشد، اما این مشکل به طور کلی به عنوان یک مشکل شایع در حوزه بهداشت زنان شناخته می‌شود.

عوامل زمینه‌ساز ایجاد مشکل افتادگی لگن

عوامل زمینه‌سازی برای ایجاد این مشکل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 ضعف عضلات: ضعف عضلات لگن و اطراف آن می‌تواند باعث ایجاد عارضه هایی در لگن شود.

تغییرات هورمونی: تغییرات هورمونی مانند کاهش سطح استروژن در دوران یائسگی می‌تواند باعث ضعف عضلات لگن و در نتیجه افتادگی آن شود.

 ژنتیک: برخی از افراد به دلیل عوامل ژنتیکی ممکن است بیشتر در معرض مشکلات لگن قرار بگیرند.

 چاقی: وزن بیش از حد می‌تواند فشار زیادی بر روی عضلات لگن و بافت‌های حمایتی آن ایجاد کند که می‌تواند به این مشکل منجر شود.

 فعالیت‌های فیزیکی نادرست: انجام فعالیت‌های فیزیکی بدون استفاده از تکنیک‌های صحیح و بدون توجه به حفظ عضلات لگن می‌تواند به ضعف عضلات لگن و افتادگی آن منجر شود.

پرولاپس لگن

پرولاپس لگن یک حالت پزشکی است که در آن بافت‌های پشتیبانی کننده از لگن به طور ناهنجاری به داخل واژن فرو می‌رود. این مشکل ممکن است به علت ضعف عضلات و بافت‌های پشتیبانی کننده از رحم، زایمان، سن بالا، ژنتیک و فشار مزمن بر روی لگن ایجاد شود. علائم پرولاپس لگن ممکن است شامل درد در لگن، احساس فشار یا سنگینی در ناحیه لگن، اختلالات در ترکیب ادرار و مدفوع، و احساس یا دیدن یک توده در واژن باشد.

تفاوت پرولاپس لگن و افتادگی لگن

این دو عارضه  مشکلات پزشکی مرتبط با لگن هستند، اما تفاوت‌هایی دارند. پرولاپس لگن به معنای ناهنجاری در بافت‌های پشتیبانی کننده از رحم است اما افتادگی لگن به معنای فرو رفتن اعضای لگن به طور کلی است.  بنابراین، افتادگی لگن به معنای فرو رفتن اعضای مختلف لگن است، در حالی که پرولاپس لگن به معنای ناهنجاری خاص در بافت‌های پشتیبانی کننده از رحم است.

بیوفیدبک و سایر تکنیک‌ها

بیوفیدبک یک روش غیر دارویی است که برای کمک به افراد در کنترل عوارض فیزیکی و روانی مانند استرس، درد، اضطراب و افتادگی لگن استفاده می‌شود. این تکنیک به افراد کمک می‌کند تا با استفاده از بازخورد‌های بدنی و ذهنی، قدرت خود را در کنترل و بهبود وضعیت‌های مختلف تقویت کنند.
علاوه بر بیوفیدبک، تکنیک‌های دیگری نیز برای کمک به افراد مبتلا به این بیماری و مشکلات مشابه وجود دارد. این تکنیک‌ها شامل تمرینات تقویتی عضلات لگن، فیزیوتراپی، تغییرات در رژیم غذایی  و تغییرات در الگوی فعالیت‌های روزمره می‌شوند.