بهبود نوروپاتی محیطی به کمک فیزیوتراپی

بهبود نوروپاتی محیطی به کمک فیزیوتراپی : اعصاب محیطی رشته های نازکی هستند که در بازو ها، پاها و سراسر بدن شما وجود دارند. هنگامی یک یا چند مورد از این اعصاب آسیب می بینند، بیماری به نام نوروپاتی محیطی ایجاد می شود. این بیماری می تواند نتیجه یک بیماری زمینه ای، دارو، عفونت یا موارد دیگر باشد.

برای تشخیص نوروپاتی محیطی باید سوابق پزشکی بررسی و معاینه عصبی کامل و دقیق انجام شود. همچنین برای تشخیص، اغلب آزمایشات مختلف خون یا اعصاب انجام می شود. برای درمان نوروپاتی محیطی ابتدا متخصص علت اصلی به وجود آمدن نوروپاتی را بررسی می کند و سپس برای کاهش علائمی مانند بی حسی، سوزن سوزن شدن و درد، دارو به بیمار تجویز می کند. در ادامه به بررسی بهبود نوروپاتی محیطی به کمک فیزیوتراپی می پردازیم تا انتهای مقاله با کلینیک فیزیوتراپی فانتوم همراه باشید.

نوروپاتی چیست؟

نوروپاتی یک بیماری عصبی است که به علت آسیب به سیستم عصبی مرکزی یا عصب‌های محیطی ایجاد می‌شود. این بیماری می‌تواند به صورت مزمن یا حاد ظاهر شود و موجب ایجاد عوارض مختلفی برای بدن انسان شود. نوروپاتی می‌تواند به علت عوامل مختلفی از جمله دیابت، عوامل ژنتیکی، عوامل محیطی، عوامل عفونی و یا عوامل سمی ایجاد شود و در برخی از موارد نیز به عنوان عارضه جانبی از بیماری‌های دیگر مانند هپاتیت، ایدز، سرطان و غیره ظاهر می‌شود.

علائم نوروپاتی ممکن است شامل درد و سوزش در اعضای بدن، احساس سوزش و سرخک شدن پوست، ضعف عضلات، اختلالات حسی مانند کاهش حس و یا احساس ناهنجاری در حرکت و حس دست و پا، عدم توانایی در کنترل حرکات، اختلالات در حرکت و غیره می‌شود. این بیماری ممکن است تشخیص دادن آن برای پزشکان چالشی باشد زیرا علائم آن می‌تواند با علائم بیماری‌های دیگر تلفیق شود و تشخیص دقیق برای آن نیاز به معاینات و تست‌های مختلف دارد. درمان نوروپاتی معمولاً شامل مدیریت علائم با داروها، فیزیوتراپی، تغییرات در سبک زندگی و در برخی موارد جراحی می‌شود. این بیماری اگرچه ممکن است موجب عوارض و مشکلاتی برای بیمار شود، اما با تشخیص زودانزون و درمان مناسب، امکان کنترل علائم آن و بهبود وضعیت بیمار وجود دارد.

بهبود نوروپاتی محیطی به کمک فیزیوتراپی

نوروپاتی محیطی یک بیماری عصبی است که به دلیل آسیب به عصب‌های خارج از مغز و نخاع ایجاد می‌شود. این بیماری معمولا به صورت درد، سوزش، بی‌حسی و احساس سوزش در اندام‌ها ایجاد می‌شود و می‌تواند تا حدود زیادی بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد. اما با درمان مناسب و بهبود نوروپاتی محیطی، این عوارض قابل کاهش و کنترل می‌باشند.

فیزیوتراپی یکی از روش‌های موثر برای بهبود نوروپاتی محیطی است. این روش با استفاده از تمرینات فیزیکی، ماساژ، الکتروتراپی و مکمل‌های درمانی برای تسکین درد و بهبود عملکرد عصبی استفاده می‌شود. تمرینات فیزیکی متنوعی از جمله تمرینات استقامتی، تعادلی و انعطافی به همراه تمرینات تنفسی و تمرینات مقاومتی برای تقویت عضلات و بهبود عملکرد عصبی انجام می‌شود. همچنین، ماساژ و الکتروتراپی به کاهش درد و تسکین علائم نوروپاتی کمک می‌کنند. علاوه بر این، مصرف مکمل‌های مغذی مانند ویتامین ب و آهن نیز می‌تواند به بهبود وضعیت عصبی فرد کمک کند.

معاینات لازم قبل از شروع فیزیوتراپی

با انجام منظم تمرینات فیزیکی و استفاده از روش‌های فیزیوتراپی، افراد مبتلا به نوروپاتی محیطی می‌توانند بهبود قابل توجهی در علائم بیماری خود را تجربه کنند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند. اما برای داشتن نتایج موثر، مهم است که این تمرینات و روش‌ها تحت نظر یک فیزیوتراپیست مجرب و کارشناس انجام شود. به طور کلی، با تلاش و تمرینات منظم، امکان بهبود و کنترل نوروپاتی محیطی و کاهش عوارض آن وجود دارد.

متخصص فیزیوتراپ در جلسه ارزیابی اولیه، نشانه‌ها و علائم نشان‌دهنده وجود نوروپاتی را بررسی می‌کنند. این ارزیابی به متخصص فیزیوتراپ در درک بهتر مشکل بیمار و تشخیص اثرگذاری فیزیوتراپی کمک می‌کند. جلسه ارزیابی می‌تواند شامل مراحل زیر شود:

1. ارزیابی ذهنی: این مرحله شامل ارزیابی برای‌ جمع‌آوری اطلاعات درباره سوابق پزشکی، علائم و محدودیت‌های عملکردی می‌شود. متخصص فیزیوتراپ از شما درباره وجود درد، گزگز، بی حسی یا ضعف دستان و یا مشکلات و مصدومیت‌های پزشکی مرتبط سؤال می‌کند.
2. ارزیابی عینی: فیزیوتراپ برای ارزیابی عملکرد، حواس، هماهنگی و بازه حرکتی دستان، شما را معاینه می‌کند. آن‌ها ممکن است که از آزمایشات یا اقدامات خاصی برای ارزیابی عملکرد عصبی استفاده کنند که از آن جمله می‌توان به ارزیابی حسی (sensory testing)، آزمون واکنش (reflex) یا ارزیابی دستی عضلات اشاره کرد.
3. ارزیابی عملکردی: فیزیوتراپ، تاثیر علائم بیمار بر قدرت انجام کارهای روزمره و اقدامات عملکردی شامل استفاده از دستان را مورد ارزیابی قرار می‌دهد. این ارزیابی به او در درک محدودیت‌های حرکتی ناشی از نوروپاتی کمک می‌کند.

علائم نوروپاتی محیطی

بسته به شدت درگیری عصبی علائم این عارضه نیز متفاوت است.

شایعترین علائم عبارتند از :

• • خارش پوست
  • بی‌ حسی اندام ها
  • دردهای تیر کشنده و سوزشی
  • کاهش حساسیت به لمس
  • کاهش قدرت اندام ها
  • گزگز کردن، بی‌حسی یا خواب رفتن اندام ها
  • احساس سوزش در تمام بدن به خصوص در دست و پا

درمان نوروپاتی محیطی

نوروپاتی محیطی یک بیماری عصبی است که به طور عمده توسط آسیب به عصب‌های پیرامونی ناشی از عوامل مختلف مانند دیابت، عفونت‌ها، عوامل سمی، نقص تغذیه و غیره ایجاد می‌شود. این بیماری ممکن است با علائمی نظیر درد، سوزش، سوزن‌زدن و احساس‌های ناراحت‌کننده دیگر در اندام‌ها همراه باشد. برخی افراد ممکن است از کاهش حس در اندام‌ها یا تورم نیز رنج ببرند.

درمان نوروپاتی محیطی بستگی به علت اصلی بروز آن دارد. برای مثال، در صورتی که دیابت عامل اصلی بیماری باشد، کنترل موفق بیماری و نگهداری سطح قند خون توسط داروها و رژیم غذایی می‌تواند بهبود علائم نوروپاتی را فراهم آورد. همچنین، مصرف داروهای ضد التهابی، ضد درد و ضد افسردگی نیز می‌تواند به کاهش درد و سوزش مربوط به نوروپاتی کمک کند. علاوه بر این، فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی نظیر یوگا و پیلاتس نیز می‌توانند به تقویت عضلات و کاهش درد و سوزش مرتبط با نوروپاتی کمک کنند. در موارد شدیدتر، درمان‌های جراحی نیز ممکن است لازم باشد تا به اتصال عصب‌های متضرر و یا حذف فشار از عصب‌ها کمک شود. به طور کلی، درمان نوروپاتی محیطی باید توسط پزشک تخصصی عصب‌شناس تعیین شود و باید با رعایت نکات وارده توسط پزشک پیگیری شود تا بهبودی مطلوب بدست آید.

تشخیص نوروپاتی محیطی

نوروپاتی محیطی یک حالت پزشکی است که تأثیر مستقیم بر سیستم عصبی دارد و ممکن است باعث عوارض ناخوشایندی برای فرد مبتلا شود. این بیماری ممکن است به عنوان یک عارضه ثانویه به عنوان برخی از بیماری‌های دیگر مانند دیابت شناخته شود، اما می‌تواند همچنین ناشی از عوامل دیگری مانند عفونت‌ها، مواد شیمیایی یا آسیب ناشی از ضربه‌ها به بدن باشد.

علایم نوروپاتی محیطی می‌تواند شامل درد و سوزش در اعضای بخصوصی از بدن، احساس سوزش، سردی یا گرمی غیر عادی، ضعف عضلات، احساس خزش و سوزش، کاهش حس در مواردی و حتی از دست دادن کنترل بر خود برخی از حرکت‌ها باشد. تشخیص نوروپاتی محیطی معمولاً توسط پزشک از طریق بررسی علایم بالینی و انجام آزمایش‌های خونی و عصبی تعیین می‌شود. درمان این بیماری معمولاً شامل مدیریت علائم با داروها، فیزیوتراپی، تغییرات در روش زندگی و در موارد شدید تزریق داروها یا جراحی ممکن است. از طرفی، پیشگیری از این بیماری نیز از اهمیت بالایی برخوردار است که شامل کنترل بیماری‌های اساسی مانند دیابت، اجتناب از مواد شیمیایی ضار و حفاظت از بدن در برابر ضربه‌ها و آسیب‌های بیرونی می‌شود.

علل ابتلا به نوروپاتی محیطی چیست؟

نوروپاتی محیطی یک بیماری عصبی است که تأثیر مخربی بر روی عصب‌های حسی و حرکتی بدن دارد. این بیماری معمولاً به صورت درد، سوزش، خزش، سرماخوردگی یا تنبلی در اندام‌ها ایجاد می‌کند و می‌تواند به مشکلات جدی تر مانند ضعف عضلات، تغییرات در حس و حرکت و حتی ناتوانی منجر شود. علل ابتلا به نوروپاتی محیطی می‌تواند شامل عوامل مختلفی باشد که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود.

یکی از اصلی‌ترین علل نوروپاتی محیطی، دیابت می‌باشد. دیابت می‌تواند تأثیرات منفی بر روی عروق و عصب‌ها داشته باشد و باعث آسیب به عصب‌ها شود. عوامل دیگری که می‌توانند منجر به ابتلا به نوروپاتی محیطی شوند شامل عفونت‌ها مانند هرپس زوستر (هرپس شناسایی شده)، ویروس هرپس ساده، سیفیلیس، آبله ویروسی، آبله جنسی و غیره می‌شوند. همچنین، اثرات جانبی برخی داروها مانند داروهای شیمی درمانی و داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی نیز می‌توانند عوارض جانبی نوروپاتی محیطی را ایجاد کنند. از دیگر عوامل موثر در ابتلا به این بیماری می‌توان به مواردی مانند نقص تغذیه، مسمومیت با سموم شیمیایی، آلودگی کرونیک محیط زیست و اختلالات ایمنی اشاره کرد.