علائم ای ال اس : بیماری ای ال اس(ALS)یک بیماری عصبی پیشرونده است که روی سلول‌های عصبی مغز و نخاع تاثیر می‌گذارد و باعث اختلال در عملکرد اعصاب کنترل کننده حرکات ارادی عضلات می‌شود. وقتی عملکرد حرکات ارادی عضلات مختل گردد، بیمار توانایی صحبت کردن، غذا خوردن، حرکت و تنفس را از دست می‌دهد.
هر فرد مبتلا به ALS نسبت متفاوتی از مرگ نورون‌های حرکتی فوقانی و تحتانی را تجربه می‌کند. این منجر به علائمی می‌شود که از فردی به فرد دیگر متفاوت است. این بیماری پیشرفت می‌کند و با گذشت زمان سلول‌های عصبی بیشتری را تحت تاثیر قرار می‌دهد. با تحلیل رفتن بافت‌های عضلانی، عضلات ضعیف‌تر شده و آتروفی می‌شوند و اندام‌های فرد ممکن است نازک‌تر به نظر برسند. با این حال، ماهیچه‌ها همچنین می‌توانند اسپاستیک شوند (حرکت غیر ارادی) و این ممکن است منجر به افزایش تون عضلانی در برخی از قسمت‌های بدن شود. در ادامه به بررسی علائم ای ال اس می پردازیم تا انتهای مقاله با کلینیک فیزیوتراپی فانتوم زنجان همراه باشید.
علائم ای ال اس
ای ال اس (ALS) بیماری است که معمولا با شروع تدریجی همراه است. علائم اولیه این بیماری بسیار متفاوت می‌باشد.سرعت پیشرفت این بیماری نیز می‌تواند کاملا متغیر باشد. این علائم در عضلات کنترل‌کننده گفتار و بلع یا در دست‌ها، بازوها و پاها شروع می‌شود. همه افراد مبتلا، علائم مشابه یا توالی و الگوهای پیشرفت یکسان را تجربه نمی‌کنند. با این حال، همه بیماران ضعف پیشرونده عضلانی و فلج را دارند. علائم ای ال اس عبارتند از:
.تلو تلو خوردن
.دشواری در نگه داشتن اجسام در دست
.تکلم نامفهوم
.گرفتگی عضلات
.خستگی غیرعادی دست‌ها و پاها
.بدتر شدن وضعیت قرارگیری بدن
.دشواری در بالا نگه داشتن سر
.سفتی ماهیچه
.ضعیف شدن ماهیچه‌ها
.کم شدن حجم ماهیچه‌ها
.اختلال در جویدن و بلع
.تنفس دشوار: هنگامی که ماهیچه‌های تنفسی تحت تاثیر قرار می‌گیرند، افراد مبتلا به این بیماری در نهایت به استفاده از تنفس مصنوعی نیاز دارند.
چه کسانی به ال ای اس مبتلا می شوند؟
ال ای اس یک بیماری اتوایمیونی است که بخشی از سیستم ایمنی بدن خود را تخریب می کند. علائم ال ای اس ممکن است در هر سنی شروع شود، اما اغلب در سن بین 20 تا 40 سالگی آغاز می‌شود. این بیماری بیشتر در زنان نسبت به مردان رخ می‌دهد و معمولاً در افرادی که از نژادهای اروپایی و شمالی آمریکایی هستند، شایع‌تر است.
فاکتورهای محیطی، ژنتیک و عوامل ایمنی می‌توانند نقش مهمی در ابتلا به ال ای اس داشته باشند. مثلاً افرادی که در مناطق معتدل و سرد زندگی می‌کنند، احتمال ابتلا به ال ای اس بیشتری دارند. همچنین، افرادی که دارای برخی از ژن‌های خاصی هستند، بیشترین احتمال ابتلا به ال ای اس را دارند. عوامل ایمنی نیز می‌توانند نقش مهمی در ابتلا به این بیماری داشته باشند؛ به عنوان مثال، افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیفی هستند، بیشترین احتمال ابتلا به ال ای اس را دارند.
در مورد تشخیص ال ای اس، پزشکان معمولاً از تاریخچه بیماری، آزمایش خون، ام آر آی و سایر تست‌های تصویربرداری استفاده می‌کنند. تشخیص دقیق ال ای اس می‌تواند زمان‌بر و پیچیده باشد، زیرا علائم آن ممکن است با علائم دیگر بیماری‌ها مانند اختلالات عصبی یا بیماری‌های اتوایمیونی مرتبط باشد.
مشکلات و عوارض ناشی از بیماری ای ال اس
بیماری ال اس (ELSS) یک بیماری خودایمنی است که تأثیرات بسیاری بر سلامتی فرد دارد. این بیماری به عنوان یک بیماری خودایمنی شناخته می‌شود زیرا سیستم ایمنی بدن به طور ناشناخته علیه بافت‌های سالم بدن حمله می‌کند. این حمله منجر به التهاب و آسیب به بافت‌ها و اعضا می‌شود. یکی از علائم شایع ال اس، درد و التهاب مفاصل است که باعث محدودیت حرکت و کاهش کیفیت زندگی فرد می‌شود.
عوارض دیگری که ممکن است از ال اس ناشی شود شامل خستگی، تب، کاهش وزن، ضعف عمومی، و بروز آسیب‌های متعدد در اعضا و بافت‌های مختلف بدن می‌شود. عوارض ال اس می‌تواند بر تمامی اعضای بدن اثر بگذارد، از جمله قلب، ریه، کلیه، مغز، پوست و حتی چشم‌ها. بنابراین، این بیماری می‌تواند اثرات بسیاری بر سلامت و کیفیت زندگی فرد داشته باشد و نیازمند مراقبت و درمان مناسب است. درمان ال اس باید توسط پزشکان متخصص و با استفاده از داروها و روش‌های دیگر مانند فیزیوتراپی و تغذیه مناسب صورت گیرد تا فرد بتواند از عوارض این بیماری کاسته و بهبود یابد.
علائم پیشرفته ای ال اس
با وخیم شدن ای ال اس، ماهیچه ها و فعالیت های بیشتری تحت تاثیر قرار می گیرند.
نشانه های پیشرفته تر بیماری، به شرح زیر هستند:
- ماهیچه های ضعیف تر
- توده ماهیچه ای کمتر
- مشکلات جویدن و بلع جدی تر
- دشواری در فهماندن مطلب هنگام صحبت کردن
- تنفس دشوار
تشخیص ALS
اغلب ALS توسط نورولوژیست (متخصص مغز و اعصاب) تشخیص داده می‌شود. تست خاصی برای تشخیص ALS وجود ندارد. روند تشخیص ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد. زمانی که فردی مبتلا به مشکلات عضلانی و عصبی می‌شود که به مرور زمان بدتر می‌شود، مشکوک به ای ال اس خواهد بود. پزشک به دنبال مشکلاتی با علائمی مانند موارد زیر خواهد بود:
- ضعف عضلانی
- آتروفی عضلانی
- نیشگون‌گرفتگی
- کرامپ
- سفتی بافت به نام کنتراکچر
این علائم ممکن است ناشی از مشکلات دیگری نیز باشند. بنابراین برای تشخیص پزشک باید ابتلا به مشکلات دیگر را رد کند. این کار با کمک چندین تست تشخیصی انجام می‌شود که عبارتند از:
- تست نوار عصب و عضله (EMG) برای بررسی فعالیت الکتریکی عضلات
- مطالعات هدایت عصبی برای بررسی عملکرد اعصاب
- MRI برای بررسی این که کدام قسمت از سیستم عصبی درگیر شده است.
- آزمایش خون برای بررسی سلامت عمومی و تغذیه
همچنین تست‌های ژنیتیکی نیز برای افراد دارای سابقه خانوادگی ALS کاربرد دارند.
چه علائمی نشان از وجود بیماری ای ال اس در بدن دارد؟
بیماری ال اس (ALS) یک بیماری عصبی پیشرونده است که به تدریج توانایی افراد را در حرکت و کنش های روزمره خود از دست می‌دهد. این بیماری عموماً با افزایش سن بروز می‌کند و بر اساس اختلال در عملکرد سلول‌های عصبی موتورهای بدن است. علائم ابتدایی بیماری ALS ممکن است شامل ضعف و خستگی عضلات، مشکلات در تلفظ و گفتار، مشکلات در بلعیدن و درد و سفتی عضلات باشد. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است تجربه کنند که دست‌ها یا پاهایشان به طور ناگهانی یا به طور تدریجی ضعیف می‌شوند و ممکن است مشکلاتی در حرکت و کنترل عضلات آنها ایجاد شود.
به محض تشخیص بیماری ALS، افراد مبتلا به این بیماری نیاز به پزشکی‌های متخصص عصب‌شناسی و فیزیوتراپی دارند تا برنامه‌های درمانی مناسب برای کنترل علائم بیماری و بهبود کیفیت زندگی آنها تهیه شود. درمان‌های فیزیکی و شغلی نیز می‌تواند به افراد مبتلا به بیماری ALS کمک کند تا در مقابل علائم بیماری مقاومت نشان دهند و در زندگی روزمره خود مستقل باقی بمانند. همچنین، حمایت از افراد مبتلا به بیماری ALS و خانواده‌هایشان نقش بسیار مهمی در مدیریت بیماری و بهبود کیفیت زندگی آنها دارد.
آیا بیماران ای ال اس می‌توانند از خودشان مراقبت کنند؟
بیماران ای ال اس (اسکلروز چندگانه) ممکن است به دلایل مختلف نیاز به مراقبت و کمک دیگران داشته باشند، اما برخی از آنها قادر به مراقبت از خودشان هستند. این وابستگی به میزان شدت و نوع عوارض بیماری، همچنین توانایی فرد در انجام فعالیت‌های روزمره و مراقبت از خودشان بستگی دارد. برای بیماران با ای ال اس، مراقبت از خودشان شامل مدیریت علائم بیماری، تغذیه مناسب، ورزش منظم، مدیریت استرس و اضطراب، مراقبت از سلامت جسمی و روحی و توانایی استفاده از ابزارها و تکنولوژی‌های کمکی می‌شود.
بیماران ای ال اس می‌توانند با مراقبت از خودشان بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی خود ایجاد کنند. با توجه به حالت بدنی و مشکلات مرتبط با بیماری، این افراد ممکن است به کمک فردی یا تیمی نیاز داشته باشند. اما با توجه به توانایی هر فرد و نیازهایش، ایجاد یک برنامه مراقبتی مناسب برای خودشان می‌تواند بسیار مفید باشد. از این رو، آموزش‌های مربوط به مدیریت علائم بیماری، استفاده از داروها، تغذیه سالم، ورزش و تکنیک‌های مدیریت استرس برای بیماران ای ال اس بسیار اهمیت دارد تا بتوانند بهترین مراقبت را برای خودشان ارائه دهند و بهبود بیشتری در شرایط خود داشته باشند.
درمان بیماری ای ال اس
درمان بیماری ای ال اس، باعث کمتر شدن علائم، جلوگیری از عوارض دیگر و کاهش سرعت پیشروی بیماری می‌شود. این عارضه باعث ایجاد تغییرات جسمی، روحی و اجتماعی می‌گردد. در نتیجه معمولا گروهی از متخصصین و توانبخشی(فیزیوتراپی-کاردرمانی)در زمینه کنترل علائم و مراقبت، بهبود کیفیت زندگی و افزایش طول عمر به بیماران کمک می‌کنند.