معمولا این عوارض و ریسک‌ها عبارتند از:
عوارض عمومی جراحی: مانند عفونت، خونریزی، عوارض مرتبط با بیهوشی، و عوارض مرتبط با خونریزی.
مربوط به محل جراحی: ممکن است عوارض مربوط به جراحی مانند تورم، درد، خونریزی، تغییرات در حساسیت و حرکت، و زخم‌های محل جراحی رخ دهد.
مرتبط با تشخیص نادرست: ممکن است در صورت تشخیص نادرست یا انتخاب نادرست مورد درمان، عوارض جدی‌تری رخ دهد.
عوارض مرتبط با جراحی خود: این عوارض شامل خطرات مرتبط با هر نوع جراحی مانند خونریزی، اتصال نادرست دیسک، آسیب به عصب‌ها یا بافت‌های اطراف می‌شود.
مرتبط با بیماری اصلی: عوارض و مشکلاتی که ممکن است به دلیل بیماری اصلی ایجاد شوند و بر اثر جراحی تشدید شوند.
قبل از تصمیم گیری برای انجام عمل دیسک کمر، مهم است با پزشک متخصص مشورت کنید و تمام گزینه‌های درمانی را مورد بررسی قرار دهید. او می‌تواند شرایط و ریسک‌های مرتبط با جراحی را برای شما توضیح دهد و به شما کمک کند تا تصمیمی منطقی و بهترین گزینه را برای شما انتخاب کنید.
روش‌های تشخیص دیسکوپاتی کمر
دیسکوپاتی کمر (Discopathy of the lumbar spine) یک وضعیت بیماری‌ای است که در آن دیسک‌های میان‌گرده در ناحیه کمر در معرض آسیب قرار می‌گیرند و ممکن است علایم مختلفی ایجاد کنند. برای تشخیص دقیق دیسکوپاتی کمر، از روش‌های تشخیصی زیر استفاده می‌شود:
تاریخچه بالینی و بررسی فیزیکی: پزشک با گوش دادن به تاریخچه علائم و بررسی فیزیکی بیمار، نشانه‌هایی از دیسکوپاتی کمر را می تواند تشخیص دهد. علائمی مانند درد، اختلال در حس، ضعف عضلات، و علائم عصبی ممکن است به وجود آید.
عکسبرداری پرتوی: انجام ایکس‌رای کمری (X-ray) می‌تواند برای تشخیص دیسکوپاتی کمر مفید باشد. این تصاویر می‌توانند نشان دهنده تغییرات در ساختارهای استخوانی ناحیه کمری باشند، اما نمی‌توانند تغییرات در دیسک‌ها را به طور دقیق نشان دهند.
تصویربرداری جامد: CT اسکن و MRI دو روش تصویربرداری جامد هستند که می‌توانند تغییرات دقیق‌تر در دیسک‌ها و سایر ساختارهای ناحیه کمری را نشان دهند. MRI به طور خاص برای مشاهده و تشخیص تغییرات در دیسک‌ها و بافت‌های نرم بسیار موثر است.
آزمون‌های عصبی: آزمون‌های عصبی ممکن است شامل آزمون عصبی الکترومیوگرافی (EMG) و سیاق‌سنجی (Nerve conduction studies) باشد که می‌تواند به تشخیص عوارض عصبی و اختلالات نورولوژیک کمک کند.
دیسکوگرافی: این روش شامل وارد کردن رنگدانه به دیسک‌ها است و تغییرات در دیسک‌ها را با تصاویر رادیوگرافی یا CT اسکن نشان می‌دهد. این روش در موارد خاص و برای مشخص کردن نقاط مورد اختلاف در دیسک‌ها استفاده می‌شود.
ترکیبی از این روش‌ها معمولاً برای تشخیص دیسکوپاتی کمر به‌کار می‌رود. این امر به وابسته‌ای از شدت و نوع علائم، تاریخچه پزشکی بیمار، و دیدگاه پزشک معالج است.
جراحی دیسک کمر چگونه است؟
در اینجا چند مرحله اصلی در جراحی دیسک کمر ذکر می‌شود:
تهیه تاکسانومی: قبل از هر چیز، پزشک نیاز دارد تا با استفاده از تصویربرداری مانند MRI یا CT اسکن، تصاویر دقیقی از منطقه مورد عمل بگیرد تا بتواند مشکلات دقیق و محل دیسک فشرده را تشخیص دهد.
برش: در جراحی دیسک کمر، پزشک یک برش کوچک در پوست را در نزدیکی منطقه کمری ایجاد می‌کند تا به دیسک دسترسی پیدا کند.
حذف مواد دیسکی: پزشک سپس بخشی از دیسک فشرده یا آسیب‌دیده را حذف می‌کند. این فرایند به عنوان Discectomy شناخته می‌شود.
اصلاح کانال نخاع: در برخی موارد، اگر دیسک فشرده فشار زیادی بر روی نخاع یا ریشه‌های عصبی ایجاد کرده باشد، پزشک ممکن است با استفاده از روش‌های مختلف، مثل لامینکتومی (Laminotomy) یا لامینکتومی (Laminectomy)، کانال نخاع را اصلاح کند.
ترمیم: پزشک ممکن است مواد جایگزینی مانند ترکیب‌های کاشتنی یا ترکیب‌های حاوی استخوان را برای جایگزینی بخش‌های حذف شده دیسک استفاده کند. این فرایند به عنوان Fusion شناخته می‌شود.
همیشه از مزایا و معایب هر روش قبل از تصمیم‌گیری باید مطمئن شوید و با پزشک خود مشورت کنید.
آسیب زننده ترین نوع دیسک کمر و ضرورت جراحی کدام است؟
هر نوع دیسک کمر که فشرده شده یا آسیب دیده است می‌تواند مشکلات جدی را ایجاد کند. اما برای برخی از موارد، جراحی ضروری‌تر و خطرناک‌تر از دیگرها به نظر می‌رسد.
در موارد زیر، جراحی ممکن است ضروری باشد:
ضعیف شدن عضلات و کاهش فعالیت عصبی: اگر فشار دیسک بر روی عصب‌ها به حدی باشد که باعث آسیب و کاهش فعالیت عصبی شود و عضلات ضعیف شوند، جراحی ممکن است لازم باشد.
عدم تاثیربخشی درمان‌های غیرجراحی: اگر درمان‌های غیرجراحی مثل فیزیوتراپی، داروها و درمان‌های مراقبتی دیگر بهبود مشکلات را نداده و درد و عوارض مرتبط با دیسک کمر ادامه دارد، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند.
ضرورت رفع فشار ناشی از دیسک: در برخی موارد، دیسک فشرده می‌تواند فشار زیادی بر روی عصب‌ها و بافت‌های اطراف قرار دهد، که می‌تواند منجر به مشکلات جدی مانند فشار بیشتر بر روی نخاع و ریشه‌های عصبی شود. در این صورت، انجام شدن عمل دیسک ممکن است ضروری باشد.
جراحی دیسکوپاتی کمر با لیزر
جراحی دیسکوپاتی کمر با استفاده از لیزر یک روش نسبتاً جدید است که در برخی موارد برای درمان مشکلات دیسکی کمری مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش یک فرایند جراحی کوچک و کم تهاجم است که از یک لیزر نوری برای تخریب بخش‌های فشرده یا آسیب‌دیده از دیسک استفاده می‌کند.
مزایا:
کاهش تهاجم: جراحی با لیزر دیسک کمری کمترین تهاجم را به بافت‌های اطراف ایجاد می‌کند، که معمولاً منجر به زمان بازگشت بهبودی سریع‌تر می‌شود.
کاهش خطر عوارض: به دلیل کاهش تهاجم و آسیب به بافت‌های اطراف، خطر عوارض مرتبط با جراحی نیز کاهش می‌یابد.
زمان بازگشت به فعالیت: برخلاف جراحی‌های بزرگ کمری، زمان بازگشت به فعالیت پس از جراحی با لیزر ممکن است کوتاه‌تر باشد.
معایب:
محدودیت‌ها در کاربرد: جراحی با لیزر ممکن است برای برخی از موارد محدودیت‌هایی داشته باشد و نمی‌تواند برای تمامی موارد دیسکی مناسب باشد.
نیاز به تجهیزات و مهارت‌های خاص: جراحی با لیزر نیازمند تجهیزات و مهارت‌های خاصی است که برخی از مراکز و پزشکان ممکن است در دسترس نباشند.
عوارض و مشکلات ممکن: همچنان ممکن است پس از جراحی با لیزر، عوارض مانند خونریزی، عفونت، یا آسیب به بافت‌های اطراف رخ دهد.
مهم است که پیش از تصمیم‌گیری در مورد جراحی با لیزر، با پزشک خود در مورد وضعیت شما، گزینه‌های درمانی مختلف و ریسک‌ها و مزایای هر روش مشورت کنید. همچنین، پیش از هر چیز، اینکه آیا عمل دیسک کمر خطر دارد؟ تشخیص و توصیه پزشک در مورد نوع درمانی مناسب بر اساس شرایط خاص شما بسیار حیاتی است.
خطرات ناشی از بیهوشی عمل دیسک کمر
بیهوشی یک جزء مهم و حیاتی از هر عمل جراحی است، اما همچنین همراه با خطراتی می‌آید. شاید برای شما سوال باشد که آیا عمل دیسک کمر خطر دارد؟ در صورت عمل دیسک کمر هم، بیهوشی خطرات خاص خود را دارد، که عبارتند از:
عوارض آلرژیک: واکنش‌های آلرژیک به داروهای بیهوشی ممکن است رخ دهد که در موارد شدید می‌تواند منجر به وخیمی شود.
آسیب به سیستم تنفسی: برخی از داروهای بیهوشی می‌توانند تنفس را کاهش دهند یا از بین ببرند، که ممکن است منجر به مشکلات تنفسی پس از عمل شود.
آسیب به سیستم قلبی عروقی: بیهوشی ممکن است بر روی فعالیت قلبی عروقی تأثیر بگذارد. همچنین باعث افزایش خطر بروز عوارض قلبی مثل آریتمی‌ها و ایجاد فشار خون بالا شود.
خطرات مربوط به سیستم عصبی مرکزی: برخی از موارد ممکن است منجر به آسیب‌های نورولوژیک شوند، مثلاً عوارض مربوط به سردرد، خوابیدگی طولانی، یا حتی خفگی.
مربوط به سیستم گوارشی: برخی از بیماران ممکن است پس از بیهوشی مشکلات مرتبط با تهوع و استفراغ تجربه کنند.
مربوط به توده خونی: برخی از عوارض بیهوشی ممکن است باعث افزایش خطر تشکیل توده‌های خونی در عروق شوند که می‌تواند به خونریزی و مشکلات دیگر منجر شود.
برای کاهش خطرات بیهوشی و حفظ سلامتی بیشتر، بسیار مهم است که پیش از هر عمل جراحی با پزشک خود مشورت کنید و تمامی مشکلات و سوابق پزشکی خود را با او در میان بگذارید. این اطلاعات به پزشک کمک می‌کند تا بیهوشی مناسبی را برای شما انتخاب کند و مراقبت‌های لازم را برای جلوگیری از عوارض جانبی بیهوشی اتخاذ کند.
راهکار هایی برای کاهش لخته شدن خون بعد از جراحی دیسک کمر
مصرف داروهای ضد لخته‌ای: پزشک شما ممکن است پس از عمل جراحی داروهای ضد لخته‌ای مانند هپارین یا وارفارین را تجویز یا کمربند طبی کند. این داروها به کاهش خطر لخته شدن خون کمک می‌کنند.
حرکت مداوم: حتی پس از عمل جراحی، حرکت منظم و چرخش‌های کوتاه در محل جراحی می‌تواند به جریان خون کمک کند و از لخته شدن خون جلوگیری کند. اما باید توجه داشته باشید که این حرکات باید توسط پزشک معالج شما تأیید شود و با راهنمایی او انجام شود. همچنین میتوانید برای بهتر شدن روند درمان از فیزیوتراپی بعد از عمل دیسک کمر استفاده کنید تا تمام تمرینات و حرکات را زیر نظر فیزیوتراپیست انجام دهید.
فشار پایین در محل جراحی: استفاده از ضمادهای فشار پایین در محل جراحی می‌تواند به بهبود جریان خون کمک کند و از لخته شدن آن جلوگیری کند.
آب خوردن به میزان کافی: مصرف آب به میزان کافی پس از جراحی می‌تواند از مواد مغذی خون برای پاکسازی خون و جلوگیری از لخته شدن آن کمک کند.
پیگیری مراقبت‌های پساعملیاتی: از جمله استفاده از ماندهای دارویی و فعالیت‌های محدودکننده، می‌تواند به جلوگیری از مشکلات خونی کمک کند.
قبل از هر چیز، مهم است درباره اینکه آیا عمل دیسک کمر خطر دارد؟ تمامی مشورت‌ها و دستورالعمل‌های پزشک خود را رعایت کنید. یکی از این دستورالعمل ها نحوه خوابیدن بعد از عمل دیسک کمر است که باید رعایت شود. شما می توانید هرگونه نگرانی یا سوالی را با او در میان بگذارید.
رابطه جنسی بعد از جراحی کمر چگونه می باشد؟
شاید برای شما هم سوال باشد رابطه جنسی بعد از جراحی کمر چگونه می باشد؟ جراحی کمر می‌تواند بر روی روابط جنسی تأثیر بگذارد، اما این تأثیر می‌تواند بستگی به میزان درد و ناتوانی قبل و بعد از جراحی داشته باشد.
با این حال، ارتباطات جنسی یک موضوع پیچیده است که تحت تأثیر متعددی قرار می‌گیرد و عوامل مختلفی می‌توانند تأثیر بگذارند. مهم است که افراد با همدیگر به صراحت مشکلات و نیازهایشان را بررسی کرده و در این رابطه با یکدیگر صادقانه صحبت کنند. همچنین، مشاوره با متخصصین بهداشت روانی و پزشکان متخصص می‌تواند به افراد کمک کند تا با تأثیرات مختلف جراحی کمر بر روابط جنسی بهتر آشنا شوند و راه‌های مدیریتی مناسب را برای مقابله با این تأثیرات پیدا کنند.
فهرست مطالب مرتبط(روی آنها کلیک کنید)
برای دیدن ویدیو های آموزشی به کانال آپارات فیزیوتراپی فانتوم یا اینستاگرام فیزیوتراپی زنجان مراجعه کنید.