علائم رایج بیماری ام اس: مالتیپل اسکلروزیسMultiple Sclerosis)) یا ام اس یک بیماری عصبی فلج کننده مغز و نخاع است. در بیماری ام اس سیستم ایمنی بدن به غلاف محافظ (میلین) بافت عصبی حمله کرده و موجب اختلال در ارتباط بین مغز و دیگر مناطق بدن می‌شود؛ در نهایت این بیماری منجر به تخریب موقت ویا آسیب دائمی به اعصاب می‌شود. دامنه بروز اختلالات بیماری ام اس وسیع بوده و از خستگی و احساس ضعف تا عدم تحرک و یا مشکل دید و اختلالات حرکتی می‌توان نام برد. با توجه به منطقه درگیر در مغز و سیستم عصبی، نوع و شدت علائم و تظاهرات آن ممکن است متفاوت باشد.در ادامه به بررسی علائم رایج بیماری ام اس می پردازیم تا انتهای مقاله با فیزیوتراپی فانتوم زنجان همراه باشید.
علت بوجود آمدن بیماری ام اس چیست؟!
علت قاطع و خاصی برای بروز بیماری ام اس در حال حاضر به‌دست نیامده است؛ اما می‌توان از علل مختلفی که می‌تواند در به وجود آمدن آن نقش داشته باشد، مثل: زمینه‌های ژنتیکی، منطقه جغرافیایی تولد و زندگی، استرس یا خستگی بیش از حد جسمی و روحی، مواجهه با بعضی از میکروب‌ها و ویروس‌ها در زمان کودکی، پایین بودن سطح ویتامین D خون، مصرف دخانیات، مصرف بیش از حد نمک و… نام برد. بنابراین تنها با داشتن یک سبک زندگی بدون استرس اضافی و با رعایت نکات غذایی و تحرک، شاید بتوان از بروز این بیماری پیشگیری کرد.
علائم ام اس خاموش کدامند؟
علائم ام اس (Multiple Sclerosis) یک بیماری عصبی است که بر اساس سیستم ایمنی بدن علائم ایجاد می‌شود. این بیماری باعث ایجاد التهاب در مغز و نخاع می‌شود که باعث ایجاد مشکلات عصبی و حرکتی در بدن می‌شود. علائم ام اس ممکن است بر اساس شدت بیماری و محل تحت تأثیر قرار گیرند، اما برخی از علائم عمومی این بیماری شامل احساس خستگی، مشکلات حافظه و تمرکز، مشکلات حرکتی و تعادل، درد عضلانی و مفصلی، مشکلات دیداری و حتی اختلالات در کنترل دست و پا می‌باشد.
علائم ام اس ممکن است در هر فردی متفاوت باشد و ممکن است در موقعیت‌ها و زمان‌های مختلف تغییر کند. برخی از افراد ممکن است علائم ملایمی داشته باشند که تاثیر زیادی بر زندگی روزمره آنها نداشته باشد، در حالی که برخی دیگر از افراد ممکن است با علائم شدیدتری روبرو شوند که موجب محدودیت‌های زیادی در زندگی آنها شود. از آنجایی که علائم ام اس متنوع است، این بیماری ممکن است تشخیص دادن آن برای پزشکان چالش بزرگی باشد و نیاز به تست‌های مختلفی داشته باشد تا بتوانند این بیماری را تشخیص دهند.
علائم رایج بیماری ام اس:
1-ضعف یا بی‌حسی: احساس بی‌حسی در ام‌اس، به‌طور معمول یک سمت بدن را درگیر می‌کند.
2-شوک الکتریکی: احساس شوک هم از علائم بیماری است، و زمانی رخ می‌دهد که فرد گردنش را به جلو خم می‌کند.
3-لرزش یا بی‌تعادلی: فرد مبتلا ممکن است هنگام راه رفتن، دچار لرزش و بی‌تعادلی بشود.
4-گزگز یا سوزش: چنین حس‌هایی در دست‌وپا هم از علائم ام‌اس به شمار می‌روند.
5-کم‌بینایی: تاری دید یا در مواردی نابینایی هم جزو علائم هستند. البته این عارضه به‌طور معمول در یک چشم رخ می‌دهد.
6-لکنت زبان: قدرت تکلم فرد مبتلا به ام‌اس هم ممکن است تحت‌تأثیر قرار بگیرد.
7-مشکلات داخلی: در بعضی موارد، مثانه و روده‌های فرد هم درگیر می‌شوند.
بیشتر بخوانید: اختلالات رایج خواب در بیماران ام اس
ضعف و بی‌حسی از مهم‌ترین مسائلی هستند که بیماران ام‌اس با آنها روبه‌رو می‌شوند. ام اس درمان دارد ولی درمان آن از نوع کنترلی است و تیم توانبخشی(فیزیوتراپیست-ارگوتراپیست) و پزشک متخصص سعی می‌کند علائم مذکور را تا جای ممکن مدیریت کند.
برای روند درمان علاوه بر رجوع به پزشک متخصص،فیزیوتراپیست یا ارگوتراپیست با آموزش تمرینات اصولی کمک می‌کند تا قدرت و تعادل فرد مبتلا به MS حفظ شود. همچنین روش مدیریت خستگی و درد شدید ناشی از بیماری را می‌آموزد.
بیشتر بخوانید بیماری SMA چیست؟
عوارض ام اس چیست؟
عوارض ام اس یا مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری اتوایمیونی است که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول‌های سالم بدن حمله می‌کند. این حمله باعث التهاب و تخریب لایه‌ای از ماده سفید مغزی (میلین) می‌شود که عصب‌ها را پوشش می‌دهد. عوارض ام اس می‌تواند بر روی عملکرد عصب‌های مغز و نخاع تأثیر بگذارد و به مشکلات حرکتی، حسی، بینایی، و حافظه منجر شود.
عوارض ام اس ممکن است شامل انواع مختلفی از علایم و عوارض باشد. برخی از علایم شایع این بیماری شامل خستگی، مشکلات حرکتی، اختلالات حسی، مشکلات تعادل و اختلالات بینایی می‌باشد. عوارض ام اس ممکن است در دوره‌های مختلف زندگی فرد تغییر کند و ممکن است در برخی از افراد شدیدتر و در برخی دیگر خفیفتر باشد. درمان عوارض ام اس عموماً شامل استفاده از داروهای مختلف، فیزیوتراپی و تغییرات در سبک زندگی می‌شود. همچنین، پشتیبانی از خانواده و دوستان نیز می‌تواند نقش مهمی در مدیریت عوارض ام اس و کاهش تأثیر آن بر زندگی روزمره فرد داشته باشد.
درمان MS چیست؟ (ایا ام اس درمان دارد؟)
در حال حاضر هیچ درمانی برای MS وجود ندارد؛ اما تعدادی از اقدامات می‌توانند عملکرد بدن را بهبود بخشند، همچنین پزشک می‌تواند با تجویز برخی داروها روند بیماری را کند کرده، از حملات جلوگیری یا آنها را درمان کند، علائم را کاهش دهد یا در کنترل استرس ناشی از بیماری به فرد کمک‌کند. داروهایی که ممکن است به کند‌شدن روند بیماری یا به اعصاب آسیب‌دیده کمک‌کنند، عبارتند از:
- اینترفرون بتا (آونکس، بتاسرون، ربیف)
- کوپلیمر ۱ (کوپاکسون)
- دالفام پریدین (آمپیرا)
- دی متیل فومارات (تکفیدرا)
- میتوکسانترون (نووانترون)
- ناتالیزوماب (تیزابری)
- اکلیزومب
- تری فلومونید.
- داروهای استروئیدی: جهت کوتاه‌تر شدن و کاهش شدت حملات می‌توان از داروهای استروئیدی استفاده کرد.
- بوتاکس: برای کاهش اسپاسم عضلانی و درمان برخی دیگر از علائم می‌توان از شل‌کننده‌های عضلانی، آرام‌بخش‌ها یا سم بوتولینوم (بوتاکس) را امتحان کرد.
- فیزیوتراپی: فیزیوتراپی با آموزش یک سری تمرینات به حفظ قدرت و تعادل و کنترل خستگی و درد کمک می‌کند و یک کار درمان می‌تواند راه‌های جدیدی برای انجام کارها به فرد مبتلا آموزش دهد تا کارها راحت‌تر و مراقبت فردی نیز آسان‌تر شود. اگر مشکل در راه‌رفتن است، استفاده از عصا، واکر یا آتل می‌توانند کمک‌کننده باشند.
- اقدامات حمایتی: همراه با درمان، می‌توان اقدامات دیگری برای کاهش علائم MS انجام داد، به طور مثال ورزش منظم و پرهیز از گرمای بیش‌از‌حد جهت افزایش انرژی و از پزشک خود درباره تاثیر یوگا بر کاهش خستگی یا استرس سوال کنید، همچنین مراقب سلامت احساسی خود باشید. از خانواده، دوستان و مشاور خود برای کنترل استرس یا اضطراب کمک بخواهید.
بیشتر بخوانید: فیزیوتراپی آسیب نخاعی
آیا می توان از ام اس پیشگیری کرد؟
بحث در مورد ام اس و راه های پیشگیری از آن یکی از موضوعات مهم و حساسی است که در جامعه وجود دارد. ام اس یک بیماری اتوایمیونیتی است که سیستم ایمنی بدن شخص مبتلا، به اشتباه به بافت های سالم بدن حمله می‌کند و باعث آسیب به مغز و نخاع می‌شود. این بیماری ممکن است تا حدی عوارض جانبی و خطرناک داشته باشد و برای افراد مبتلا می‌تواند منجر به اعقاب جانبی مانند مشکلات حرکتی و اعصاب شود. بنابراین، پیشگیری و درمان این بیماری اهمیت زیادی دارد.
از آنجایی که علت دقیق ام اس هنوز مشخص نیست، پیشگیری از این بیماری مشکل است. با این حال، تغییرات در سبک زندگی می‌تواند به عنوان روش‌هایی برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال، مصرف مواد غذایی با ویتامین D و کلسیم، ورزش منظم، کاهش استرس و مراقبت از سلامت روانی می‌تواند به عنوان روش‌هایی برای کاهش خطر ابتلا به ام اس مورد استفاده قرار گیرد. همچنین، از اهمیت بالایی برای افرادی که دارای سابقه خانوادگی ام اس هستند، برخوردار است که با پزشک خود مشورت کرده و اقدامات مناسبی برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری انجام دهند. در نهایت، مطالعات بیشتر و تحقیقات علمی در زمینه پیشگیری و درمان ام اس می‌تواند بهبود در درک ما از این بیماری و روش‌های پیشگیری از آن را فراهم کند.